Blues to gatunek muzyki wywodzący się z południowej części Stanów Zjednoczonych w latach 60. XIX wieku. Wywodzi się z afrykańskich pieśni pracy, duchów i muzyki ludowej.
Podczas gdy muzyka bluesowa istniała już od dziesięcioleci, śpiewana głównie przez Afroamerykanów na Południu, pierwsza piosenka bluesowa zapisana w nutach pochodzi z 1908 roku, a jest nią "I Got the Blues" Antonio Maggio. Wcześniej o muzyce bluesowej istniały jedynie wzmianki w prozie pisanej. Kolor niebieski w języku angielskim zawsze kojarzył się ze smutkiem, więc określenie "blues" pasowało do melancholijnego stylu muzycznego.
Kiedy technologia nagrywania dotarła do punktu umożliwiającego sprzedaż płyt, w latach 20. ubiegłego wieku, wiele czarnych piosenkarek bluesowych, takich jak Mamie Smith i Lucille Hegamin, stało się popularnych. Początkowo płyty te były sprzedawane tylko czarnym słuchaczom, określane jako "płyty rasowe", ale w końcu polubiła je także biała publiczność. Wkrótce powstał mieszany gatunek country blues, łączący dwa najwcześniejsze rodzaje muzyki popularnej w USA.
W latach 30. narodził się nowy podgatunek bluesa, tak zwane "boogie-woogie". Był on przeznaczony do grania w nocnych klubach i salach tanecznych dla tłumów imprezowiczów. Z tego podgatunku wywodzi się muzyka funk i R&B (co jest skrótem od "rhythm and blues"). Powstanie stylu boogie-woogie było częścią miejskiego ruchu bluesowego tej dekady. Blues stracił wiele na znaczeniu do późnych lat 50-tych.
MUZYKA
Muzyka bluesowa charakteryzuje się powtarzającymi się progresjami akordów, w formie cyklicznej, trwającej 12 taktów. Dlatego też ta forma muzyki jest również powszechnie określana jako "12-barowy blues". Jego cykliczna natura odzwierciedla frazy call and response, powszechne w muzyce afrykańskiej. Jednak wzorce rytmiczne mogą się zmieniać w ciągu powtarzających się 12 taktów melodii.
Inną cechą charakterystyczną każdego utworu tego gatunku jest tak zwana "skala bluesowa". Skala bluesowa to skala pentatoniczna z dodaną szóstą nutą, która jest spłaszczoną wersją piątej nuty w skali, zwaną również "niebieską nutą". Skala ta jest również bardzo często wykorzystywana we współczesnej muzyce rockowej.
W bluesie zazwyczaj najbardziej widoczne są gitary, instrumenty dęte (takie jak trąbka, waltornia i saksofon), fortepian i perkusja. "Duszenie gitary" to powszechna technika w bluesie, w której gracz kładzie rękę na strunie tuż po strumieniu, nie pozwalając żadnym nutom wybrzmieć na długo. Tempo utrzymuje się na poziomie od 40 do 90 uderzeń na minutę. Wokal jest nieco mniej wyrazisty niż instrumentale, z czasami krótkimi, powtarzającymi się tekstami i wykonywany w ponurym, melancholijnym tonie. Męscy wokaliści to zazwyczaj baryton, kobiece typy głosu mogą być różne.
TEMATY
W swojej pierwotnej formie, muzyka bluesowa była o trudnej sytuacji 19th Century Afroamerykanów, ale później rozszerzył się do ogólnych ponurych tematów, takich jak złamanie serca, rozczarowanie życiem, i samotność. Wspomniane wcześniej piosenki boogie woogie, przeznaczone dla tańczących tłumów, a więc będące bardziej podniosłą melodią, nie zawierały tekstów, tylko instrumentalne, najczęściej fortepianowe,
ZNANY ARTYSTA
W dzisiejszych czasach blues nie należy już do najbardziej popularnych gatunków muzycznych. Tak więc znalezienie artystów, którzy specjalizują się w bluesie per se jest trudnym zadaniem. Jednak jest też kilku wspaniałych muzyków, którzy wciąż są aktywni, odnoszą sukcesy i również wydali świetne bluesowe piosenki.
Brytyjczyk Eric Clapton to znany gitarzysta rockowy i bluesowy, wokalista i autor tekstów. Jego największe dotychczasowe bluesowe hity to "Mean Old World" (1972) w duecie z Duane Allmanem oraz "Before You Accuse Me (Take A Look At Yourself)" (1989). Buddy Guy ze stanu Luizjana w USA gra od lat 50-tych, jego najbardziej znane utwory to "Damn Right I Got the Blues" (1991) i "What Kind of Woman Is This" (2005).
Do innych znanych współczesnych artystów bluesowych należą Kenny Wayne Shepherd, Joe Bonamassa i John Mayer.
