Haluk Levent Concerts

Urodzony w Adanie w Turcji Haluk Acil to muzyk rockowy, który w latach 90. wniósł wiele zmian i innowacji na anatolijską scenę rockową. Po ukończeniu szkoły średniej wyzwania ekonomiczne zmusiły go do porzucenia studiów uniwersyteckich. Przeniósł się do Stambułu w 1992 roku, gdzie występował w różnych barach w Ortaköy, dopóki nie połączył się z Yildirayem Gürgenem i współpracował z muzykami takimi jak Serdar Öztop i Akın Eldes, aby ulepszyć swoje albumy.

Jego pierwszy album, "Yollarda", został wydany w 93 roku. "Bir Gece Vakti" wydany w 95 roku również odniósł ogromny sukces i zbliżył się do miliona dolarów sprzedaży. W 2023 roku został wyróżniony na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie magazynu Time, choć zrezygnował z udziału w gali z powodu kontrowersji wokół tureckiego rządu we wpisie Elif Shafak.

W 92 roku Haluk przeprowadził się do Stambułu i rozpoczął karierę muzyczną tak jak wielu początkujących muzyków, występując w barach. Tam poznał Yildiraya Gürgena, a po trzech latach ciężkiej pracy jego album "Yollarda".

Może wydawać się czymś prostym, ale to oznaczało odrodzenie anatolijskiej muzyki rockowej, osiągając nieoczekiwaną sprzedaż około dwustu tysięcy egzemplarzy. Po tym sukcesie, w 1996 roku wydał "Arkadaş", uważany za szczyt w anatolijskiej muzyce rockowej. Jednak w 97 roku Haluk został uwięziony za stary czek. Podczas pobytu w więzieniu obciął długie włosy w proteście przeciwko projektowi elektrowni jądrowej i wydał album "Mektup".

Po wyjściu z więzienia szybko wydał album "Yine Ayrılık", zanim rozpoczął 18-miesięczną służbę wojskową. Podczas służby zwiedził części Turcji, których nigdy wcześniej nie odwiedził, w tym wschodnią i południowo-wschodnią Anatolię, gdzie koncertował.

Haluk jest znany ze swojego aktywizmu na rzecz ochrony środowiska, konsekwentnie włączając utwory promujące świadomość ekologiczną do prawie każdego albumu. Aktywnie angażował się w batalie prawne przeciwko projektom w całej Turcji, które stanowiły zagrożenie dla środowiska, interweniując w procesach sądowych mających na celu ochronę naturalnych siedlisk.

Po niszczycielskim trzęsieniu ziemi w 1999 roku był wolontariuszem w miasteczkach namiotowych w Izmit i organizował koncerty charytatywne dla ofiar trzęsienia ziemi. Pomimo obowiązków wojskowych, dni wolne od pracy spędzał nagrywając w studiu, a na początku 2000 roku wydał stronę internetową, badając cyfrowe emocje w digitalizującym się świecie, z piosenką nawiązującą do incydentu w Susurluk zatytułowaną "Kamyoncu Türküsü". Opublikował także swoją drugą książkę z esejami, "Moritos'un Düşleri".