Sertanejo to popularny gatunek muzyczny w Brazylii, który powstał w wiejskich regionach w latach dwudziestych XX wieku. Od tego czasu ewoluował w gatunek głównego nurtu, podbijając serca milionów Brazylijczyków i stając się jednym z najbardziej komercyjnych stylów muzycznych w kraju. Na scenie muzycznej sertanejo wielu artystów występuje w duetach, często składających się z rodzeństwa. Historycznie dominującą rolę w tym gatunku odgrywali mężczyźni, tacy jak Jorge e Mateus, Chitãozinho e Xororó i Luan Santana, ale w XXI wieku niektóre kobiety, w tym Paula Fernandes, Maria Cecília i Simone & Simaria.
MUZYCZNOŚĆ
Muzyka Sertanejo zazwyczaj zawiera kombinację gitar akustycznych, altówek, akordeonów i instrumentów perkusyjnych, tworząc rustykalne brzmienie. Gatunek ten czerpie wpływy z tradycyjnej brazylijskiej muzyki popularnej i zawiera elementy muzyki country i western. Sertanejo można dalej podzielić na dwa podgatunki: Sertanejo Universitário, który ma bardziej nowoczesne i zorientowane na pop brzmienie, oraz Sertanejo Raiz, który utrzymuje tradycyjny i nostalgiczny styl.
Wokale odgrywają znaczącą rolę, z ekspresyjnymi występami, które przekazują głębokie emocje i opowiadają historie. Wszechstronność muzyczna Sertanejo i umiejętność dostosowania się do różnych stylów przyczyniły się do jego szerokiej popularności.
TEMATY
Lirycznie Sertanejo eksploruje tematy miłości, złamanego serca, rodziny i życia na wsi. Wiele piosenek przedstawia radości i zmagania w związkach, wyrażając emocje z serdeczną szczerością. Teksty często malują żywe obrazy prostych przyjemności życia na wsi, nostalgii za rodzinnymi miastami i pięknem natury. Piosenki Sertanejo poruszają również tematy wiary, patriotyzmu i tożsamości kulturowej, rezonując z ludźmi z różnych środowisk.
Termin "Sertanejo" pochodzi od "sertão", ogólnego terminu obejmującego wiejskie tereny położone z dala od nadmorskich regionów metropolitalnych. Jednak "sertão" jest często używane w węższym znaczeniu do określenia wewnętrznych regionów z dala od północno-wschodniej Brazylii.
Sertanejo, jako gatunek muzyczny, różni się od kultury caipira i wywodzi się ze stanów São Paulo, Minas Gerais, Goias, Mato Grosso, Mato Grosso do Sul i Parana.
Muzyka związana z tą kulturą jest określana jako " música caipira" lub "música sertaneja" i jest komponowana i wykonywana na obszarach wiejskich, z elementami takimi jak tradycyjna "moda de viola". Instrumenty używane przez muzyków solowych lub duety nawiązują do kolonialnej Brazylii i obejmują violę caipira (gitarę).
ZNANI ARTYŚCI
Sertanejo wydało wielu odnoszących sukcesy i wpływowych artystów, którzy osiągnęli ogromną popularność i sukces komercyjny w Brazylii i poza nią. Niektórzy znani artyści sertanejo to Chitãozinho e Xororó, Zezé Di Camargo & Luciano, Marília Mendonça, Henrique & Juliano, Gusttavo Lima, Maiara & Maraisa, Jorge & Mateus i Luan Santana.
Pojawienie się nowoczesnej muzyki sertanejo można prześledzić wstecz do późnych lat 60-tych, kiedy duet Leo Canhoto e Robertinho wprowadził gitarę elektryczną i włączył wpływy muzyki pop. Oznaczało to znaczącą zmianę w gatunku. W latach 70-tych Sergio Reis, członek ruchu muzycznego Jovem Guarda, dokonał godnego uwagi przejścia od popu do sertanejo. Innym wpływowym artystą w tym okresie był Renato Teixeira.
W ewolucji muzyki sertanejo rozpoczyna się faza recyklingu z sertanejo universitário. Artyści w tym okresie są zróżnicowani, a niektórzy powracają do korzeni moda de viola, obecnie określanej jako "moda". Ten wyłaniający się segment jest podkreślany przez płyty CD oznaczone jako "tylko moda". Jednocześnie inna grupa artystów podąża za trendami z przeszłości, obejmując romantyczne sertão, czego przykładem są takie postacie jak Eduardo Costa i Léo Magalhães. W tej nowej erze teksty wykraczają poza nieudane związki, obejmując tematy kobiet, picia, romansów i seksu. Zauważalny jest wpływ brazylijskiego funku, a także elementy samby/pagode.
