Ska to gatunek muzyczny, który powstał na Jamajce pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku. Charakteryzuje się szybkim tempem, rytmami offbeat oraz połączeniem calypso, jazzu i rhythm and bluesa. Ska odegrało kluczową rolę w kształtowaniu rozwoju innych gatunków, takich jak reggae i rocksteady. W latach 60. pionierzy reggae, tacy jak Stranger Cole, Prince Buster, Clement "Coxsone" Dodd i Duke Reid, stworzyli systemy dźwiękowe do odtwarzania amerykańskiego rhythm and bluesa, ostatecznie dokonując własnych nagrań. W tym czasie ska stało się dominującym gatunkiem muzycznym na Jamajce i zyskało popularność nie tylko lokalnie, ale także wśród brytyjskich modsów i wielu skinheadów na początku lat 60-tych.
MUZYCZNOŚĆ
Ska charakteryzuje się charakterystycznym rytmem granym przez gitarę lub pianino, znanym jako "skank". Sekcja rytmiczna, składająca się z basu i perkusji, zapewnia siłę napędową, podczas gdy rogi dodają melodyjne i żywe sekcje dęte. Ska często zawiera energiczne i synkopowane gitarowe riffy i solówki.
Tempo ska zazwyczaj waha się od 140 do 165 uderzeń na minutę, tworząc szybki i taneczny rytm.
TEMATY
Ska eksploruje szereg tematów, często odzwierciedlając kwestie społeczne i polityczne. Wczesne piosenki ska poruszały tematy takie jak jedność rasowa, ubóstwo i niesprawiedliwość społeczna. Teksty często niosły przesłanie wzmocnienia, nadziei i jedności, rezonując z klasą robotniczą i zmarginalizowanymi społecznościami.
Na przykład tekst utworu "Party at Ground Zero" zespołu Fishbone zagłębia się w polityczne komentarze i apokaliptyczne tematy. Piosenka odzwierciedla również niepokoje ery zimnej wojny, w szczególności zbliżające się zagrożenie nuklearną dewastacją.
ZNANI ARTYŚCI
Niektórzy znani artyści ska to The Skatalites, The Specials, Madness, The Selecter i The Toasters. Artyści ci odegrali kluczową rolę w rozwoju i popularyzacji ska w jego wczesnych latach i późniejszych odrodzeniach.
Zaraz po II wojnie światowej więcej Jamajczyków dostało radia i zaczęło słuchać muzyki rhythm and bluesowej z południa Stanów Zjednoczonych, na przykład z Nowego Orleanu. Usłyszeli artystów takich jak Fats Domino, Barbie Gaye, Rosco Gordon i Louis Jordan, których wczesne piosenki miały korzenie fajnego stylu "behind-the-beat", który można znaleźć w ska i reggae. Ponieważ w czasie wojny i po jej zakończeniu na Jamajce przebywali amerykańscy żołnierze, Jamajczycy mogli słuchać amerykańskiego radia wojskowego, do którego trafiało wiele amerykańskich nagrań muzycznych. Aby nadążyć za popytem na tę muzykę, ludzie biznesu, tacy jak Prince Buster i Duke Reid, stworzyli systemy dźwiękowe.
